(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Παίρνει μπρος η μηχανή, σαλπάρει το πλοίο (Rap Ska Reggae Ska Reggae Hip Hop)
Φεύγει το αεροπλάνο, έχετε γειά και αντίο (Dub Ska Reggae Ska Reggae One Drop)
Από Αθήνα και Ερέτρια έτσι αρχίσαν όλα
Απ’ το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο, τον Άγιο Νικόλα
Από Χαλκίδα και Ορωπό μέχρι απάνω Κατερίνη
Κάποιος λέει: «Όποιος έχει κουράγιο να μείνει»
Και έτσι φαντάσου από Πρέβεζα και Γιάννινα στην Ήπειρο
βρεθήκαμε στην Νάξο και σε Πάρο και σε Αντίπαρο
Από την Σκόπελο, τη Σκιάθο φτάσαμε ως την Ίο,
στη Σάμο, στη Λήμνο, στη Χίο
στη Σαμοθράκη, στη Μυτιλήνη, στην Ικαρία, στη Σαντορίνη,
Σίφνο και Σύρο, Μύκονο και Τήνο
κι άντε πάλι πίσω, Λούτσα και Σχίνο
Rap Ska Reggae Ska Reggae Hip Hop
Dub Ska Reggae Ska Reggae One Drop
‘Απο την Θεσσαλονίκη και τη Δράμα, απ’ το Αμύνταιο στις Σέρρες
μες στο πούλμαν περνούσανε οι ώρες και οι μέρες
Από Άρδα, Τυχερό μέχρι και Βέροια, Ελασσόνα
κι από Ξάνθη και Καβάλα μέχρι Νέα Μηχανιώνα
Ασπροβάλτα, Rastavibe, και από Άλεξανδρούπολη
αεροπλάνο Βενιζέλο και από Κόρινθο στην Τρίπολη,
Κορώνη, Καλαμάτα, Αρεόπολη στη Μάνη
φαντάσου ότι ερχόμασταν από Προσοτσάνη
Από Χανιά στην Ιεράπετρα, στα Μάταλα, Σητεία
από την Κεραμωτή στην Αρχαία Ολυμπία
από την Κομοτηνή, Κεφαλλονιά, Κυπαρισσία
Ιθάκη; Γνωστή αυτή η ιστορία
Αυτό είναι Οδύσσεια δεν είναι περιοδεία
Rap Ska Reggae Ska Reggae Hip Hop
Dub Ska Reggae Ska Reggae One Drop
Παίρνει μπρος η μηχανή, σαλπάρει το πλοίο (Rap Ska Reggae Ska Reggae Hip Hop)
Φεύγει το αεροπλάνο, έχετε γειά και αντίο (Dub Ska Reggae Ska Reggae One Drop)
Στα Γρεβενά, στην Καστοριά, στο Κωσταράζι, στην Κοζάνη
το μυαλό μου έχει αρχίσει λίγο λίγο να τα χάνει (Μπράβο)
Τρίκαλα, Λάρισα και Βόλο και Καρδίτσα,
Καλαμπάκα να κατέβουμε από Ηγουμενίτσα
Γιά την Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο, την Πάτρα, την Λευκάδα
Γιά το Αίγιο την Κάτω Αχαγιά την Αμαλιάδα
Μα ποτέ δεν σταμάτησε αυτή η ομάδα να παίζει μουσική σε όλη την Ελλάδα
Και πάνω, πάνω, πάνω- κάτω την Ελλάδα
με ζέστη και με καύσωνα, με κρύο και με χιόνια,
πάνω, πάνω, πάνω- κάτω την Ελλάδα
Καλοκαίρι και φθινόπωρο, άνοιξη και χειμώνα
πάνω, πάνω, πάνω- κάτω την Ελλάδα
Με αεροπλάνα και βαπόρια, λεωφορεία και με τρένα
πάνω, πάνω, πάνω- κάτω την Ελλάδα
κάντε κουράγιο παιδιά, να αντέξουμε άλλο ένα
Rap Ska Reggae Ska Reggae Hip Hop
Dub Ska Reggae Ska Reggae One Drop
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Έχουμε κολλήσει στο ίδιο σημείο
Το ίδιο λάθος κάνουμε και οι δύο
Ποιός έχει πιό ξερό το κεφάλι
Στο ίδιο μέρος καταλήξαμε πάλι
Δεν είναι αγάπη αυτό, αυτό είναι πάλη
μα υπάρχει τρόπος γιά να βγούμε απ’ τη ζάλη
Όταν διαλέγεις το δρόμο της καρδιάς θα σε πηγαίνει εκεί που θες να πας
Όταν διαλέγεις το δρόμο της καρδιάς θα σε φωτίζει όπου και να πας
Φέγγε μου ήλιε, ήλιε μου φέγγε
Νοιώθω ωραία, κι ακούω Ρέγκε
Δείξε ρισπέκτ και ρισπέκτ θα εισπράξεις
και με τα λόγια σου και με τις πράξεις
Κάνε ένα βήμα μόνο προς την καρδιά σου
κι αυτή θα κάνει δύο να ‘ρθει πιό κοντά σου
Όταν διαλέγεις το δρόμο της καρδιάς θα σε πηγαίνει εκεί που θες να πας
Όταν διαλέγεις το δρόμο της καρδιάς θα σε φωτίζει όπου και να πας
Είμαστε κήπος όλο λουλούδια
που αν κάποια κόψεις βγαίνουν τραγούδια
Μία μουσική γλυκιά που μας ενώνει
διώχνει το άγχος και μας χαλαρώνει
την πίστη μας στο καλό δυναμώνει
και την φτωχή ψυχή μας την ανυψώνει
Όταν διαλέγεις το δρόμο της καρδιάς θα σε πηγαίνει εκεί που θες να πας
Όταν διαλέγεις το δρόμο της καρδιάς θα σε φωτίζει όπου και να πας
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Άνθρωποι περπατάνε με μάτια κλειστά
Άνθρωποι συζητάνε μα κλείνουν τ’ αυτιά
Mala onda
Gente va caminando pero va sin mirar
Gente sigue hablando pero sin escuchar
Mala onda
Έρχεται μπόρα, έρχεται βροχή
σ’ όλη τη χώρα, σ’ όλη τη γη
Mala onda
Άνθρωποι κουρασμένοι οθόνες κοιτούν
Άνθρωποι θυμωμένοι που κατηγορούν
Mala onda
Gente sentada en frente la television
Gente llena de miedo y de agression
(Στίχοι/ Μουσική : Γιάννης Βαρνάβας)
Κολλημένος στο δελτίο των εννιά
οι ειδήσεις σε χτυπάνε σαν μπουνιά
οι αστείοι σε κοιτάνε σοβαρά, ξανά.
Και θα δείς τον τσαρλατάνο να μιλά,
θ’ αγκαλιάσεις τον Ιούδα που φιλά,
και ζεστό θα δεις το αίμα να κυλά
ξανά, ξανά.
Κολλημένοι τόσα χρόνα στα παλιά,
δήθεν άνθρωποι, κουστούμια αδειανά,
όλοι τους μιλούν, ουσία πουθενά, ξανά.
Και θα βάλεις τους στρατιώτες στην σειρά,
θα πετάξεις τον λεπρό μες στην πυρά,
και ζεστό θα δεις το αίμα να κυλά
ξανά, ξανά.
Και θα δείς τον τσαρλατάνο να μιλά,
θ’ αγκαλιάσεις τον Ιούδα που φιλά,
και θα βάλεις τους στρατιώτες στην σειρά,
θα πετάξεις τον λεπρό μες στην πυρά,
και ζεστό θα δεις το αίμα να κυλά
ξανά, ξανά.
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Στου σπιτιού μου τα σκαλιά κάθεται μιά κοπελιά
όλο νιάτα κι ομορφιά μα από πάνω της ψηλά
ένα συννεφάκι γκρι δεν την αφήνει να χαρεί
κι όπου πάει κι όπου σταθεί όλο την ακολουθεί
Συννεφάκι, συννεφάκι γκρί…
Στου σπιτιού μου τα σκαλιά κάθεται μιά κοπελιά
κάπου έχω ξαναδεί την θλιμμένη της ματιά
δε ζητάει λογαριασμό, μόνο λίγο σεβασμό
δε ζητάει παρηγοριά, στου σπιτιού μου τα σκαλιά
Συννεφάκι, συννεφάκι γκρί…
Του σπιτιου μου τα σκαλιά τώρα είναι αδειανά
μα στο πρώτο το σκαλί βρίσκω μία ζωγραφιά
ένα συννεφάκι γκρί, ζωγραφισμένο στο χαρτί.
Το κοιτώ χωρίς μιλιά, στου σπιτιού μου τα σκαλιά.
Συννεφάκι, συννεφάκι γκρί…
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Είναι η μέρα από χρυσάφι, δεν ξέρω τι έχω πάθει
κι όσα έχω κάνει λάθη, θέλω να κάνω ξανά
Πεταλούδες που πετάνε
και πουλιά που κελαηδάνε
μέσα μου σκάνε,
χίλιες βόμβες της χαράς
Σαν με κοιτάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν μου μιλάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν μ’ ακουμπάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν με φιλάς πέφτουν βόμβες χαράς
Όλα έχουν γίνει χρώμα, έλα κάτσε λίγο ακόμα
Τώρα στο δικό μας στρώμα, οι νεράιδες κατοικούν
Με το γέλιο σου ξυπνάνε και μαζί μας ξενυχτάνε
Μέσα μου σκάνε χίλιες βόμβες της χαράς
Σαν με κοιτάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν μου μιλάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν μ’ ακουμπάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν με φιλάς πέφτουν βόμβες χαράς
Πεταλούδες που πετάνε και πουλιά που κελαηδάνε
Μέσα μου σκάνε, χίλιες βόμβες της χαράς
Σαν με κοιτάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν μου μιλάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν μ’ ακουμπάς πέφτουν βόμβες χαράς
Σαν με φιλάς πέφτουν βόμβες χαράς
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Βερονίκη, Βερονίκη, μες στους δρόμους τριγυνάς
μέσα στην Θεσσαλονίκη μα δεν ξέρεις που να πας
Το μαλλί σου μοϊκάνα σαν αγόρι περπατάς
έχεις μάθει να παλεύεις το γιατί να μην ρωτάς
Βερονίκη μου κορίτσι μου που πας…
Βερονίκη Βερονίκη με το ζόρι μου μιλάς
Το κορίτσι μην προδώσεις μέσα σου που κουβαλάς
Μου πες έχεις μεγαλώσει και που πάνε τα παιδιά
όταν τα ‘χουνε σκοτώσει μα είναι ακόμα ζωντανά
Βερονίκη Βερονίκη σε φωνάζανε εκεί
μα δεν είναι τ’ όνομα σου σου το δώσανε αυτοί
Είχες φύγει από το σπίτι μόλις δώδεκα χρονών
τώρα είσαι είκοσι τρία κι όλα είναι παρελθόν
Βερονίκη μου κορίτσι μου που πας…
Κυριακή και τα κορίτσια βάζουν γόβες και κραγιόν
μα εσύ έχεις φορέσει κιτρινόμαυρο κασκόλ
Βερονίκη Βερονίκη από την Χαλκιδική
στην εξέδρα με τ’ αγόρια όπως κάθε Κυριακή
Να να νααα…
Βερονίκη Βερονίκη θα ήθελα να ‘σαι καλά
και η μάνα Σαλονίκη να σου φέρεται σωστά
Βερονίκη μου κορίτσι όπου κι αν πας…
Βερονίκη μου κορίτσι όπου κι αν πας…
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Ο κύριος Κώστας έχει ένα μαγαζάκι, στους Αμπελόκηπους μέσα σε μιά στοά,
είναι μικρό μα το δουλεύει με μεράκι, τον αγαπάνε όλοι εκεί στη γειτονιά.
Ο κύριος Κώστας δουλεύει από πάντα, του κάνει κέφι και τον ευχαριστεί,
το πρώτο αμάξι του το πήρε στα σαράντα, ξέρει καλά πως βγαίνει το ψωμί.
Ο κύριος Κώστας δουλεύει κάθε μέρα και μένει σπίτι μοναχά την Κυριακή.
Με την γυναίκα του σκαλίζουν ένα κήπο για να χαρούν όταν θα βγούνε οι καρποί.
Καμιά φορά παίρνει απ το δρόμο καλαμπόκι, βλέπει μπροστά του τις κούρσες να περνούν,
βλέπει τα Hummer, τα Cayenne και τα Cherokee, κι ακούει γύρω του γιά κρίση να μιλούν.
Κύριε Κώστα στάσου να χαρείς, εσένα δεν σε ρώτησε κανείς,
το βλέπουν μες στα μάτια σου και στ’ άσπρα σου μαλλιά, πως χρόνια ξέρεις τι θα πει δουλειά
Ο κύριος Κώστας δεν πηγαίνει στα μπουζούκια, ο κύριος Κώστας δεν ακούει R&B,
ο κύριος Κώστας δε βγαίνει στα κανάλια, μα έχει πολλές ιστορίες να μας πει.
Ο κύριος Κώστας ξέρει άνθρωπους αράδα, ποιοί είναι τα καλά και τα κακά παιδιά,
ποιοί είναι αυτοί που καταστρέψαν την Ελλάδα και ποιοί είναι αυτοί που θα πληρώσουν τη ζημιά.
Κύριε Κώστα στάσου να χαρείς, εσένα δεν σε ρώτησε κανείς,
το βλέπουν μες στα μάτια σου και στ’ άσπρα σου μαλλιά, πως χίλια δυό έχεις να μας πεις.
Ο κύριος Κώστας απεχθάνεται το ψέμα αλλά το βλέπει μπροστά του διαρκώς
κι όταν κοιτούν με αυτή την έπαρση στο βλέμμα νοιώθει στην ίδια του τη χώρα μοναχός.
Ο κύριος Κώστας χαζεύει μιά οθόνη, δείχνει reality, lifestyle, κουτσομπολιά,
τον πατέρα του στον πόλεμο είχε χάσει κι αναρωτιέται αν πέθανε γι αυτά.
Κύριε Κώστα στάσου να χαρείς, εσένα δεν σε ρώτησε κανείς,
το βλέπουν μες στα μάτια σου και στ’ άσπρα σου μαλλιά, πως χρόνια ξέρεις τι θα πει δουλειά.
Ο κύριος Κώστας είναι ώρα να σχολάσει, κλείνει το φως και κατεβάζει τα ρολά,
ο κόσμος που ήξερε έχει πια αλλάξει και θα αλλάξουνε ακόμα πιο πολλά.
Πιο πολλά… Πιο πολλά…
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Κοίτα ψηλά τον ουρανό που μας σκεπάζει
μιά έχει σύννεφα και μιά είναι γαλανός
Κι αν έχει σύννεφα δεν βιάζονται καθόλου
είναι μεγάλα ή εσύ είσαι μικρός;
Κοίτα τους γλάρους πως πετάνε δίχως κόπο
χωρίς να κάνουνε ποτέ γυμναστική
κι όμως πετάνε κάθε τόσο σ’ άλλο τόπο
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς.
Οοο, ποιός έφτιαξε ρωτώ τον κόσμο με αγάπη και σοφία;
Οοο, κι εγώ στέκομαι εδώ γεμάτος θαυμασμό και απορία.
Κοίτα το βράχο μες στης θάλασσας την άκρη
αν τον ρωτούσες πόσα θα ‘χε να σου πει
Κοίτα το κύμα πως τον δέρνει
εδώ και χρόνια και όμως στέκεται κι ακόμα είναι εκεί.
Κοίτα τα ζώα που στην άγρια ζούνε φύση
άγρια είναι γιά να προστατευτούν
και όμως άγρια τα έχουμε βαφτίσει
γιατί σκοτώνουν όταν πρέπει να τραφούν
Οοο, ποιός έφτιαξε ρωτώ τον κόσμο αυτό με τάξη και σοφία;
Οοο, κι εγώ στέκομαι εδώ γεμάτος θαυμασμό και απορία.
Κοίτα απ’ τη νύχτα πως αργά γεννιέται η μέρα
κοίτα τη μέρα πως στη νύχτα θα χαθεί
κοίτα σιγά σιγά πως βγαίνουνε τ’ αστέρια
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς
Αυτός ο κόσμος είναι ομορφιά γεμάτος
κι αν έχει ασχήμια η ασχήμια είμαι εγώ
γιατί είμαι άνθρωπος και έκανα το λάθος
να θεωρώ πως είμαι ο πιό σημαντικός
Οοο, δεν έφτιαξα εγώ τον κόσμο αυτό με τάξη και σοφία
Οοο, κι εγώ στέκομαι εδώ γεμάτος θαυμασμό και απορία.
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Εκεί που ‘χω ταξιδέψει δεν έχουν λέξη γιά τη χαρά
Χαρά είναι εκείνη η ώρα που ο πόνος λίγο σε ξεχνά
Εκεί που ‘χω ταξιδέψει παιδάκια παίζουν και γελούν
κι ας μην έχουνε να φάνε και ας μην έχουν να ντυθούν
Εκεί που ‘χω ταξιδέψει χορεύουνε και τραγουδούν
πριν μάθουν να περπατάνε πριν μάθουνε καν να μιλούν
Γιά εκεί που ‘χω ταξιδέψει δεν έχω λέξη να σου πω
θυμάμαι μόνο δύο μάτια που με κοιτούν πριν κοιμηθώ.
(Στίχοι/ Μουσική : Γιαννης Βαρναβας)
Απ’ το παράθυρο σου βλέπεις τα τρένα,
σ’ αυτό τον τόπο όλα σου φαίνονται ξένα,
πόσο θα ήθελες να ανέβαινες σ’ ένα, το θες εδώ και καιρό.
Μέρα την μέρα κοιτάζεις πιό πέρα,
αν κάθεσαι ο χρόνος τρέχει σαν σφαίρα,
παιξ’ την παρτίδα στην δική σου σκακιέρα,
Αυτό που θέλεις καιρό είναι εδώ.
Γείτονα μου θέλω να σ’ ενοχλήσω,
και αν κοιμάσαι θέλω να σε ξυπνήσω,
κάτι που ήδη ξέρεις να σου θυμήσω,
κάτι που ξέρεις καιρό.
Όταν τα δύσκολα την πόρτα χτυπάνε,
και τα χαρούμενα σε προσπερνάνε,
τα καταφέρνουν αυτοί που δεν ξεχνάνε,
Αυτό που θέλεις καιρό, είναι εδώ.
( Στίχοι : Μάρκος Κούμαρης/ Μουσική : Στρατής- Άγγελος Σούντρης)
Μέσα στου δρόμου εκεί την μέση έχει μιά τρύπα
Το νού σου πρόσεχε μπροστά σου έχει μιά τρύπα
κι έχεις βρεθεί τόσες φορές μέσα στην τρύπα
και μη γυρίσεις να μου πεις πως δεν στο είπα.
Σε βλέπω πάλι πας να πέσεις μες στην τρύπα
πάλι θα πας να ξαναπέσεις μες στην τρύπα
πάλι θα πας να καταλήξεις μες στην τρύπα
και μη γυρίσεις να μου πεις πως δεν στο είπα.
Δες την τρύπα, μη πέφτεις μέσα
Δες την τρύπα, μη πέφτεις μέσα
Στο χέρι σου είναι να μη πέσεις μες στην τρύπα
να την γλιτώσεις, να μη πέσεις μες στην τρύπα
να προχωρήσεις, να μη πέσεις μες στην τρύπα
και μη γυρίσεις να μου πεις πως δεν στο είπα.
Δες την τρύπα, μη πέφτεις μέσα
δες την τρύπα, μη πέφτεις μέσα
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Περπατάω μες στο δάσος και κοιτώ τον ουρανό
μα δεν βλέπω το γαλάζιο και δε βλέπω το λευκό
Βλέπω πάνω εκεί ψηλά μονάχα στάχτη και καπνό.
Είναι πάλι καλοκαίρι κι άλλοι πάνε διακοπές
άλλοι πάνε παραλία γιά ρακέτες και βουτιές
κι άλλοι σήκωσαν τα Καναντέρ να σβήσουν τις φωτιές.
Καίνε, καίνε και χτίζουν και ποτέ δεν σταματάνε, συνεχίζουν
Χτίζουν, χτίζουν και καίνε και ποτέ μας δε θα μάθουμε ποιοί φταίνε
Και αυτό το καλοκαίρι πάλι η χώρα θα καεί
από το δικό μας χέρι με βενζίνη και στουπί
γιά να χτίσουν τα λαμόγια και να πιάσουν την καλή.
Θα καούνε τα δεντράκια, θα καούνε τα πουλιά,
θα καούνε πυροσβέστες, θα καούνε τα παιδιά
γιά να χτίσουν τα λαμόγια και να βγάλουνε λεφτά.
Καίνε, καίνε και χτίζουν και πως έχουμε μεσάνυχτα νομίζουν
Χτίζουν, χτίζουν και καίνε και μετά τα παραμύθια τους μας λένε
Φταίνε λεν’ τα κουκουνάρια, φταίει λένε ο καιρός
φταίει μάλλον ένας τούρκος ή ένας αναρχικός
μα ποτέ δε φταίνε εκείνοι που ψηφίζει ο λαός
Το έχεις ακριβοπληρώσει και το λένε C4I
κυνηγάει τρομοκράτες με CIA και FBI
μα όταν καίγεται το σπίτι σου κάθεται και κοιτάει
Καίνε, καίνε και χτίζουν και ποτέ δεν σταματάνε, συνεχίζουν
Χτίζουν, χτίζουν και καίνε και ποτέ μας δε θα μάθουμε ποιοί φταίνε
Περπατάω μες στο δάσος και κοιτώ τον ουρανό
μα δεν βλέπω το γαλάζιο και δε βλέπω το λευκό
βλέπω πάνω εκεί ψηλά μονάχα στάχτη και καπνό.
βλέπω πάνω εκεί ψηλά μονάχα στάχτη και καπνό.
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Ένα βουνό, ψηλό βουνό, ψηλό βουνό παληκαρίσιο
σε κάμπο πράσινο κοιτά και στα λειβάδια ρίχνει ίσκιο
Κι ο κάμπος απ’ τα χαμηλά, ψηλά στον ουρανό κοιτάζει
Κοιτάζει το ψηλό βουνό, κοιτά ψηλά και το θαυμάζει
Το θαυμάζει
Μα το βουνό έχει καημό, έχει καημό και αναστενάζει
κι άνεμο κρύο και χιονιά, απ’ τις πλαγιές του κατεβάζει
Και τα λειβάδια ανατριχούν, όταν ο άνεμος φυσάει
και ο κάμπος απ’ τα χαμηλά, προς το ψηλό βουνό ρωτάει
Το ρωτάει
Γιατί βουνό, καλέ βουνό, γιατί βουνό αναστενάζεις
που απ’ όλους κι όλα πιό ψηλό στέκεις εσύ και λογαριάζεις;
Και το βουνό από ψηλά σκύβει στον κάμπο και μιλάει
Με πονεμένο βουητό και με παράπονο απαντάει
Απαντάει
Τι κι αν απ’ όλους πιό ψηλό ήλιο και ουρανό αγγίζω
στην παγωμένη μου πλαγιά ποτέ ψυχή δεν αντικρύζω
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Το τραγούδι δεν ξεχνώ, όμορφο μελαχρινό,
τούτο το γλυκό τραγούδι, αχ μικρό μου αγγελούδι,
το τραγούδι δεν ξεχνώ.
Ήρθες από τον Βοριά και μου έδωσες φτερά,
τώρα τα φτερά μου πήρες, έρωτα με αποπήρες,
ήρθες από το Βοριά.
Τώρα μες στη ζάλη μου, ζάλη στο κεφάλι μου,
να σε βλέπω να χορεύεις, και τ’ αγόρια να παιδεύεις,
τώρα μες στη ζάλη μου.
Ρίξε μου στερνή ματιά, και πάρε μου τη μιλιά.
για να μην ξαναμιλάω, μοναχά να τραγουδάω,
ρίξε μου στερνή ματιά.
(Στίχοι/ Μουσική : Μάρκος Κούμαρης)
Μες στα μέσα του ογδόντα ήταν ένας οδηγός
στο Αιγάλεω σε όλους ξακουστός
Ήταν μάγκας και μουντάρης
και βαρύς και αλανιάρης
αλλά πάντοτε σε όλα του σωστός.
Κει που άλλοι δεν περνούσανε ούτε με ΙΧ
τη νταλίκα κόλλαγε στο πι και φι
Στο παρμπρίζ του έκει απάνω ήταν πάντα ένας καφές
που δεν έπεφτε ποτέ με τις στροφές.
Πίσω απ’ τα βαριά τιμόνια είναι από μικρός κι όλο ταξιδεύει μοναχός
Δρομολόγια και βυτία με αΰπνία κι αγωνία και βαθιά μες στην καρδιά ένας καημός.
Αν τυχόν και τον πετύχεις κάποια μέρα που γυρνάς
και γουστάρεις ιστορίες της δουλειάς
γιά νταλίκες που διπλώνουν
και γιά έρωτες του δρόμου
Όταν ήταν οδηγός του Μάτζικ Μπας
είχε πάρει απ’ τον πατέρα κι είχε γίνει οδηγός
όταν ήταν η Ευρώπη μας αλλιώς
με δασμούς και τελωνεία
μέσα απ’ την Γιουγκοσλαβία
είχε μάθει όλα τα κόλπα από μικρός
Πως περάσματα να βρίσκει από δρόμος μυστικούς
με συνάλλαγμα στους αεραγωγούς
τρία αστέρια κονιακάκι γιά τους τελωνειακούς
και τσιγάρα γιά τους αστυνομικούς.
Πίσω απ’ τα βαριά τιμόνια είναι από μικρός κι όλο ταξιδεύει μοναχός
Δρομολόγια και βυτία με αΰπνία κι αγωνία και βαθιά μες στην καρδιά ένας καημός.
Κάποια μέρα ήρθε κάποιος και του γύρευε καυγά
με μιά Τζουλιέττα, μία Άλφα Ρομέο παλιά
κι από μέσα απειλούσε ότι λέει θα τον πατούσε
αν ερχότανε στ΄αμάξι του μπροστά
Μα αυτός πιάνει την Τζουλιέττα με τα χέρια τα βαριά
και με μιά κίνηση τη σήκωσε ψηλά
Κι από τότε λεν για ‘κείνον στο Αιγάλεω μεριά
με πιστόλι φίλε κι από μακριά
Πίσω απ’ τα βαριά τιμόνια είναι από μικρός κι όλο ταξιδεύει μοναχός
Δρομολόγια και βυτία με αΰπνία κι αγωνία και βαθιά μες στην καρδιά ένας καημός.
